(Wikepedia)

Wat is een natuurbegraafplaats?

De Wikepedia omschrijf dat als volgt:

Een natuurbegraafplaats is een begraafplaats waar de graven zijn gesitueerd op een gekozen plek in een natuurlijke omgeving. Sommige natuurbegraafplaatsen liggen in een bos- of parkachtig landschap en hebben graven met ornamenten en bloemen. Andere liggen ver buiten bebouwd gebied in de natuur en zijn sober uitgevoerd met de bedoeling dat de graven opgaan in de omgeving. Die liggen schijnbaar willekeurig verspreid, er is geen ordening door heggen of afrasteringen en er zijn geen speciaal vervaardigde grafstenen. De graven worden veelal wel gemarkeerd met zwerfkeien of houten kentekens.

Een van de voorwaarden bij natuurbegraven is dat overledenen worden begraven zonder materialen die belastend kunnen zijn voor het milieu.  Natuurbegraafplaatsen zijn over het algemeen vrij toegankelijk.

Een bezwaar dat tegen begraven in de natuur wordt opgevoerd is dat het veel ruimte inneemt, wat als problematisch kan worden ervaren in landen waar toch al weinig natuur is. Plaatsen die als begraafplaats in gebruik zijn kunnen vaak voor zeer lange tijd geen ander doel dienen. Een ander argument is dat de belasting van bodem, flora en fauna vanwege bijvoorbeeld in overledenen aanwezige medicijnen nog niet goed is onderzocht.

Op dit moment heb ik bijvoorbeeld twee kisten gereserveerd voor de natuurbegraafplaats Hillig Meer. Op deze site staat ook een indicatie van de kosten van zo’n uitvaart.  Er zijn in Nederland meerdere natuurbegraafplaatsen te vinden.

De Vereniging tot behoud van Natuurmonument is op dit moment bezig om meerdere natuurbegraafplaatsen in te richten. U kunt er hier meer over lezen.

Er wordt momenteel veel geschreven over natuurbegraafplaatsen, onder andere in de ‘Trouw’ van 21 november 2016:

Staatsbosbeheer maakt reclame voor urnen en uitvaartkisten van duurzaam hout uit de Nederlandse bossen. ook hebben zij een eigen meubellijn ‘Natuurcomfort’, robuust en eenvoudig. Er zijn bankjes , picknicksets, tafels met banken van douglashout (dennensoort).

Begraven kan niet op de grond van Staatsbosbeheer. Het officiële standpunt van de minister van landbouw en natuur was in 2007: “Het is geen kerntaak, vanwege de mate van verstoring die het met zich meebrengt”.

Ook heerst er angst bij de mensen: wij willen niet in de natuur wandelen en dan op een graf stuiten”.

Of bij mensen die dicht bij een natuurplaats in wording wonen: “straks krijgen we hier een aantal begrafenissen per dag, er worden eerst gaten gegraven, dan zie je rouwende mensen en een begrafenisstoet. Dat wil ik niet allemaal zien”. Meestal is er in de buurt een begraafplaats die niet vol is.

Het is wel een groeimarkt: bij Natuurmonumenten kan dat, zoals hier boven aangegeven, wel.  Klik hier. Logisch: de gemiddelde leeftijd van de leden van Natuurmonumenten is ruim boven de 60 jaar en is daarmee een heel geschikte doelgroep. Daarmee kunnen ze toch redelijk omzet en winst behalen.

Natuurbegraven Nederland heeft een prachtige website, waar veel informatie over over dit onderwerp te vinden is.

Op dit moment is natuurbegraven echt een groeimarkt, hoewel niet iedereen daar bij mee is.

Ik kan me wel vinden in de argumenten van zowel de voorstanders als soms ook de tegenstanders. Het blijft lastig, wel denk ik dat het op een heel zorgvuldige manier voor de natuur én mens moet gebeuren en tot op heden gebeurd dat ook.

Vandaar dat ik ook een paar geschikte kisten in mijn assortiment heb zitten en zit ik nog te broeden op een nieuw model.